آل پاچینو
آل پاچینو ( آلفرد جیمز پاچینو)
تاریخ تولد: 25 آپریل 1940 زاده محله هارلم شرقی در نیویورک
حرفه :بازیگر و فیلمساز
زندگی نامه :
آل پاچینو یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما است و پاچینو جز اندک بازیگرانی هست که به خاطر جوایزی که برنده شده تاج سه گانه بازیگری را دریافت کرده است.
آل پاچینو در محله هارلم شرقی در نیویورک زاده شده است. او فرزند والدینی ایتالیایی امریکایی به نام های رز جرادی و سالواتوره پاچینو است . والدین آلفرد وقتی تنها دو سال داشت از هم جدا شدند و پاچینو به همراه مادرش به برانکس نقل مکان کردند تا در کنار مادربزرگ و پدربزرگش زندگی کنند. پدربزرگ و مادربزرگ پاچینو از شهر کورلئونه در سیسیل به آمریکا مهاجرت کرده بودند. پدر پاچینو هم بعد از طلاق به کووینا در کالیفرنیا مهاجرت کرد.
پاچینو در ارتباط با پدرش اظهار کرده است که هیچ وقت موفق به شناخت کامل پدرش نشده است.
پاچینو در دوران نوجوانی در میان دوستانش به نام ((سانی)) شناخته میشد . پاچینو در نوجوانی آرزو داشته است که بازیکن بیس بال شود ولی از همان ابتدا هم دوستانش او را بازیگر خطاب میکردند.
پاچینو در دبیرستان هرمن ریدر جونیور شروع به درس خواندن کرد ولی جز در کلاس زبان انگلیسی در هیچ کلاس دیگری شرکت نمیکرد و در همین زمان موفق شد در تست هنری دبیرستان هنرهای نمایشی نیویورک شرکت کند و قبول شود.
مادر پاچینو با رفتن او به این مدرسه مخالف بود و همین موضوع سبب دعوا و سپس ترک خانه توسط پاچینو شد. طبیعتا با ترک خانه پاچینو با مشکلات مالی روبرو شد و مجبور به انجام شغل های مختلفی از جمله نامه بر ، نظافت چی رستوران ، مسئول دفتر پست و … شد.
آلفرد در سن 9 سالگی شروع به کشیدن سیگار و نوشیدن الکل کرد و از سیزده سالگی به صورت تفریحی ماری جوآنا میکشید. او با وجود گرایش به ماری جوآنا و الکل از مصرف جدی تر مواد مخدر پرهیز کرد. او در بخشی از زندگی روزانه 4 پاکت سیگار میکشده است. اما در ادامه برای حفظ صداشون از مصرف سیگار پرهیز کردند و در حال حاضر هم به ندرت سیگار میکشند.دو تا از نزیکترین دوستان پاچینو در سال نوزده سالگی و سی سالگی به دلیل مصرف مواد مخدر در گذشتند.
پاچینو به دلیل بزرگ شدن در برانکس گهگاهی در دعواهای مختلف درگیر و در مدرسه به عنوان فردی مشکل ساز شناخته می شد.
پاچینو دردر نوجوانی در تئاتر های زیرزمینی نیویورک بازی میکرد ، اما پاچینو در امتحان ورودی اکتورز ستودیو رد شد . او در نتیجه به اچ بی استودیو پیوست و آنجا چارلی لاتن ، معلم بازیگریش ، را ملاقات کرد. این ملاقات باعث بوجود آمدن یک دوستی صمیمی شد. پاچینو در این دوره از زندگی خود ، معمولا بیکار و بی خانمان بود و محل زندگی مشخصی نداشت و بیشتر در خانه دوستان یا سالن های تئاتر میخوابیده است.
مادر آل پاچینو در سال 1962 در سن 43 سالگی درگذشت . در همان سال پدربزرگ او نیز در گذشت . پاچینو این اتفاقات را به عنوان بدترین نقطه زندگی اش یاد کرده است .
۲۲ ساله بودم و دو نفر از تاثیرگذارترین افراد زندگی از پیشم رفته‌بودند. این باعث فروپاشی من شد.
پاچینو بعد از چهار سال فعالیت در اچ‌بی استودیو توانست در آزمون ورودی اکتورز استودیو موفق شود.
اکتورز استودیو:
سازمان عضوپذیر متشکل از بازیگران حرفه ای ، کارگردانان تئاتر و نمایشنامه نویسان است که در محله هلز کیچن منهتن قرار دارد.
پاچینو بازیگری متد را تحت نظر لی استراسبرگ ، مربی اش در اکتورز استودیو ، آموخت.
استراسبرگ در کنار پاچینو در فیلم هایی چون پدرخوانده :قسمت دوم و عدالت برای همه بازی کرد.
پاچینو در مصاحبه‌های خود از استراسبرگ و تأثیر اکتورز استودیو بر فعالیت حرفه‌ایش گفته‌است:
اکتورز استودیو در زندگی من ارزش زیادی داشت. به لی استراسبرگ به اندازه‌ای که لیاقت دارد، بها داده نشده. او و چارلی، به نوعی مرا [به صنعت سینما] عرضه کردند. این واقعاً اتفاق افتاد و به‌طور مستقیم باعث شد که شغل‌های دیگرم را رها کنم و تنها در حرفه بازیگری بمانم.
او در مصاحبه دیگری می‌افزاید:
کار کردن برای او [لی استراسبرگ] هیجان‌انگیز بود چراکه وقتی در مورد سکانس‌ها یا افراد صحبت میکرد، بسیار جالب بود. آدم می‌خواست فقط به حرف او گوش دهد، چون چیزهایی می‌گفت که آدم تا به حال نشنیده بود … او درک قابل توجهی داشت … بازیگران را بسیار دوست داشت.
پاچینو در 1967 یک فصل را در تئاتر چارلز در بوستون سپری کرد و در نمایش “برخیز و بخوان !” از کلیفورد اوتس به ایفای نقش پرداخت.
او اولین حقوق قابل توجهش را در این تئاتر به مبلغ 125 دلار دریافت میکرد. پاچینو در نمایش هورا آمریکا از ژان کلود وان ایتالی بازی کرد.او در جریان این نمایش با جیل کلایبورگ آشنا شد. پاچینو و کلایبورگ پنج سال رابطه عاشقانه داشتند و باهم در شهر نیویورک برگشتند.
در سال 1968 در نمایش هندی به دنبال براکس است اثر ایزرائیل هورویتز بازی کرد .این نمایش در سالن تئاتر آستور پلیس به روی صحنه می رفت . پاچینو در نمایش نقش مورف یک پانکستر خیابانی را داشت . این نمایش در سال 1969 ، 177 بار روی صحنه رفت . پاچینو برای نقش مورف جایزه اوبی بهترین بازیگر را دریافت کرد .
مارتین برگمن نمایش مورف پاچینو را دید و تبدیل به مدیر برنامه های پاچینو شد و مارتین باعث شد تا پاچینو در فیلم هایی مثل پدر خوانده ، بعد از ظهر سگی و … کرد.
پاچینو دربارهٔ حرفه خود در تئاتر میگوید:
مارتین برگمن مرا کشف کرد … ۲۵ یا ۲۶ ساله بودم … او مرا کشف کرد و مدیر برنامه‌هایم شد؛ و به همین دلیل اکنون اینجا هستم. به مارتی مدیونم، واقعاً هستم
پاچینو به همراه کلایبورگ قسمتی از سریال “ان وی پی دی ” به نام ” حلقه مرگ آور خشونت” بودند.
هزینه زندگی کلایبورگ و پاچینو بر اساس پولی بود که ماهانه پدر کلایبورگ براشون ارسال میکرد.
پاچینو با حضور در نمایش آیا یک ببر کراوات میزند؟ برای اولین در برادوی بازی کرد. این تئاتر برای پاچینو جایزه تونی را در بر داشت. در ادامه پاچینو مجددا جایزه تونی را برای نمایش تمرین مقدماتی پاولو هومل دریافت کرد.
پاچینو در دهه 80 میلادی در نمایش بوفالوی آمریکایی ایفای نقش کرد و موفق به دریافت جایزه درامادسک شد.
او در سال 1983 در کنار داستین هافمن و پل نیومن از تامین کنندگان مالی اصلی شرکت میرور تئاتر شد.
پاچینو در اکتبر 2002 در بازسازی نمایش ظهور قابل مقاومت آرتور اوئی به تهیه شرکت های نشنال اکتورز و کامپلیسیته ، نقش آفرینی کرد.
روزنامه گاردین در ارتباط با ایفای نقش پاچینو در این سریال گفته است:
پاچینو توجه تماشاگر را مانند فنر خواهان دررفتن جلب کرده و نگه می‌دارد. او تعلیق و ارعاب را پرورش می‌دهد؛ مانند تمساحی کمین می‌کند و با یک شادی منحوس غیرقابل وصف، راهش را به اوج باز می‌کند.
پاچینو بعد از مدت ها در سال 2010 با نقش شایلاک در نمایش تاجرونیزی به صحنه تئاتر بازگشت.
در دهه 70 که دوران موفق پاچینو در تئاتر بود او در سینما در “ناتالی و من” نقشی مختصر ایفای نقش کرد.
پاچینو در سال 1970 با آژانس استعدادیابی سی ام ای قرار داد بست.
فرانسیس فوردکوپولا بازیگری پاچینو در فیلم وحشت در نیدل پارک به عنوان یک معتاد هروئین را مشاهده کرد و او را برای نقش مایکل کورلئونه در فیلم “پدرخوانده ” انتخاب کرد. همانطور که میدونید این فیلم یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینماست و همچنین یکی از بهترین فیلم های مافیایی هست.
برای نقش مایکل کورلئونه جک نیکلسون ، رابرت دنیرو ، رابرت ردفورد و وارن بیتی تست دادند ولی پاچینو انتخاب نهایی فرانسیس فورد کوپولا بود. در طی مراحل فیلمبرداری فیلم “پرخوانده” عوامل پشت صحنه سه بار سعی در اخراج پاچینو داشتند ولی کوپولا به حضور پاچینو اصرار داشت و مانع از اخراج او شد. پاچینو برای بازی در این فیلم موفق به نامزی در اسکار شد. البته پاچینو در مراسم اسکار به دلیل اینکه از نامزدی در بخش بهترین بازیگر مکمل مرد ناراضی بود شرکت نکرد و معتقد بود باید برای بهترین بازیگر مرد نامزد جایزه اسکار میشده است.
آل پاچینو درباره کار با مارلون براندو در فیلم پدرخوانده میگوید:
ایشان بسیار با احساس و کار کردن با وی لذت بخش است. فرد حساسی است. هنگام پیش آمدن سختی ها، دلگرمی می دهد. حتی یک بار پشت سرم آمد و شروع کرد به ماساژ دادن و پرسید: حالت خوب است؟
پاچینو در سال 1973 برای بازی در فیلم مترسک موفق به دریافت جایزه نخل طلای جشنواره فیلم کن شد و در همین سال برای فیلم سرپیکو نامزد جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار شد.
در سال 1974 پاچینو مجدد برای بازی نقش مایکل کورلئونه در فیلم پدرخوانده 2 بازگشت و این نقش برای او مجددا نامزدی جایزه اسکار را در بر داشت.
در سال 1975 آل پاچینو در فیلم” بعد از ظهر سگی” به کارگردانی سیدنی لومت ایفای نقش کرد و باز هم موفق به نامزی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.
در سال 1977 آل پاچینو برای فیلم “بابی دیرفیلد” نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام شد . بعد از این فیلم او در فیلم “عدالت برای همه” که فیلمی درام و قضایی بود ایفای نقش کرد بازی در این فیلم تحسین منتقدین را برای آل پاچینو در پی داشت و مجددا نامزد دریافت جایزه اسکار شد اما بازهم از دریافت آن ناکام ماند.
تا اینجا آل پاچینو 4 بار نامزد جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار شده است ولی موفق به دریافت آن نشده است .
آل پاچینو در سال 1980 در دو فیلم پر حاشیه به اسم “گشت زنی” و “نویسنده!نویسنده!” بازی کرد که این دو فیلم هم اعتراض منتقدان و هم اعتراضات یکسری از مردم را در بر داشت. اما در سال 1983 بازی در فیلم “صورت زخمی” مجددا او را به اوج بازگرداند. نقش او در این فیلم یک نقش ماندگار در سینماست. این فیلم در ابتدای اکران مورد نقد بسیاری از منتقدان قرار گرفت اما بعد توانست تحسین آن ها در بر داشته باشد. آل پاچینو در این فیلم نقش تونی مونتانا سردسته کوبایی مواد مخدر را ایفا کرد و نامزد جایزه بهترین بازیگر مرد گلدن گلوب شد.
پاچینو در سال 1985 کار بر روی یک پروژه شخصی به نام بدنام محلی را شروع کرد اما این پروژه هیچوقت اکران نشد و درسال 2007 پخش شد.
فیلم “انقلاب” که یک فیلم سرتاسر شکست بود هم در گیشه و هم در نظر منتقدان . پاچینو دلیل شکست این فیلم را عجله در ساخت فیلم میدانست.
بعد از این فیلم پاچینو تا سال 1989 در هیچ فیلمی ایفای نقش نکرد و تمرکز را بیشتر بر روی تئاتر قرار داد اما در سال 1989 با فیلم “دریای عشق” مجددا به دنیای سینما بازگشت . این فیلم نقد های مثبتی دریافت کرد.
در سال 1990 آل پاچینو برای بازی در فیلم “بیگ بوی کاپریس” نامزد جایزه اسکار شد. این فیلم از نظر تجاری فیلم موفقی بود. در همین سال پاچینو مجددا به فیلم “پدرخوانده” برای ایفای نقش مایکل کورلئونه بازگشت ولی این فیلم موفقت دو نسخه قبلی خود را بدست نیاورد.
آل پاچینو در سال 1991 در فیلم “فرانکی و جانی ” ایفای نقش کرد و خود او در ارتباط با نقشش در این فیلم اذعان کرده است که از بازی در این نقش لذت برده است.
بالاخره در سال 1993 آل پاچینو موفق شد برای بازی در فیلم” بوی خوش یک زن” جایزه اسکار را ببرد . نقش او در این فیلم و رقص او در این نقش یکی از ماندگارترین صحنه های تاریخ سینماست. نکته قابل توجه در این سال برای آل پاچینو این بود که او همزمان در دو بخش نامزد جایزه اسکار شد. او در بخش بهترین بازیگر مکمل مرد برای فیلم “گلن گری گلن راس” شد. آل پاچینو در همین سال در فیلم راه کارلیتو نیز ایفای نقش کرد.
در سال 1995 فیلم “مخمصه” و اولین همبازی مستقیم با رابرت دنیرو. درسته که این دو در فیم “پدرخوانده” هم با هم همبازی بودند ولی هیچ صحنه مستقیمی باهم نداشتند.
در سال 1996 آل پاچینو مستند “در جست و جو ریچارد” را کاگردانی کرد. این متنسد بازآفرینی قطعاتی از نمایش ریچارد سوم از ویلیام شکسپیر بود.
در سال 1997 آل پاچینو در کنار کیانو ریورز در فیلم “وکیل مدافع شیطان” ایفای نقش کرد . این فیلم در گیشه خیلی موفق بود. آل پاچینو نقش شیطان را در فیلم داشت. در همین سال آل پاچینو در فیلم “دانی براسکو” ایفای نقش کرد .او در این فیلم با جانی دپ همبازی شد.
در سال 1999 پاچینو در فیلم “نفوذی” ایفای نقش کرد. او در این فیلم با راسل کرو همبازی شد. این فیلم در بخش های مختلفی در اسکار نامزد شد. در همین سال در فیلم “هر یکشنبه کذایی” نیز ایفای نقش کرد.
پاچینو در بازی های ویدئویی در بازی پدر خوانده اجازه استفاده از صدا و شمایلش را نداد ولی در بازی صورت زخمی این اجازه را داد.
در سال 2002 آل پاچینو به همراه رابین ویلیامز در بازسازی فیلم نروژی “بیخوابی” به کارگردانی کریستوفر نولان ایفای نقش کرد. این فیلم هم نظر منتقدان را به خود جلب کرد و هم نظر مردم رو.
در سال 2003 آل پاچینو در فیلم “جیلی” نقش مکمل بازی کرد و این فیلم در گیشه شکست خورد. در همین سال در فیلم”تازه کار” ایفای نقش کرد . این فیلم نقد های مثبت و منفی دریافت کرد. او سپس در همین سال در سریال “فرشتگان در آمریکا” برای شبکه اچ بی او بازی کرد. آل پاچینو برای بازی در این سریال برنده جایزه گلدن گلوب شد.
در سال 2004 در فیلم “تاجر ونیزی” ایفای نقش کرد.
در سال 2005 در فیلم “دونفر برای پول ” با متیو مک کانلهی همبازی شد . این فیلم هم نقد های مثبت و منفی دریافت کرد.
بنیاد فیلم آمریکا در سال 2006، پاچینو رو به عنوان سی و پنجمین دریافت کننده جایزه یک عمر دستاورد هنری اعلام کرد. در همین سال جامعه فلسفه کالج ترینیتی به او عضویت افتخاری اعطا کرد.
در سال 2007 آل پاچینو در کنار برد پیت ، مت دیمون ، جرج کلونی و … در فیلم “سیزده یاراوشن” ایفای نقش کرد . این فیلم با نقد های مثبتی روبرو شد.
در سال 2008 آل پاچینو در فیلم “88 دقیقه” بازی کرد که فیلم نظر منتقدان را جلب نکرد. در همین سال آل پاچینو در فیلم”قتل عادلانه” با رابرت دنیرو همبازی شد . این فیلم هم با نقد ها خوبی روبرو نشد.
در سال 2010 پاچینو در فیلم “توجک را نمی شناسی” ایفای نقش کرد. فیلم داستان زندگی نامه اچ بی او فیلمز بود. بازی در این فیلم باعث شد تا پاچینو برنده جایزه امی و جایزه گلدن گلوب شود.
در سال 2011 پاچینو موفق به دریافت تمشک طلایی بدترین بازیگری مکمل مرد برای بازی در فیلم کمدی “جک و جیل” شد. در همین سال او جایزه ژژر لوکولتر را برای نقش آفرینی در مستند “وایلد سالومه” دریافت کرد.
در سال 2012 باراک اوباما ، رئیس جمهور وقت آمریکا نشان ملی هنر را به آل پاچینو داد.
در سال 2013 “فیل اسپکتور” نام فیلمی بود که پاچینو در آن ایفای نقش کرد.
در سال 2015 در فیلم کمدی “دنی کالینز” نقش اول را ایفا کرد. این فیلم برای او نامزدی جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد را در بر داشت.
در سال 2016 او جایزه مرکز کندی را دریافت کرد.
در سال 2018 فیلم “پترنو” با بازی آل پاچینو از اچ بی او پخش شد.این فیلم زندگی نامه جو پترنو بود.
در سال 2019 پاچینو در فیلم “روزی روزگاری هالیوود” به کاگردانی کوئنتین تارانتینو بازی کرد . او در این فیلم همبازی برد پیت ، لئوناردو دی کاپریو بود. در همین سال او با رابرت دنیرو در فیلم “مرد ایرلندی” همبازی شد. کارگردانی این فیلم را مارتین اسکورسیزی بر عهده داشت.
در سال 2020 او در مجموعه شکارچیان ایفای نقش کرد. این مجموعه محصول پرایم ویدئو بوده . این اولین مجموعه تلوزیونی پاچینو بعد از سال 2003 بود.
در سال 2021 آل پاچینو در فیلم “خائن آمریکایی:محاکمه اکسیس سالی” ایفای نقش کرد که این فیلم نقد های منفی دریافت کرد. او در همین سال در فیلم ” خاندان گوچی” نقش رئیس گوچی را بازی کرد.
پاچینو هیچ گاه در زندگی ازدواج نکرده است ولی او دارای سه فرزند به نام های جولی ماری ، آنتون جیمز و اولیویا رز میباشد. آنتون جیمز و اولیویا رز دو قلو متولد شدند.
آل پاچینو یکبار در سال 1961 به دلیل حمل سلاح دستگیر شد.
همانمطور که تا اینجا مطالعه کردید:
آل پاچینو 9 بار نامزد جایزه اسکار شده ولی فقط یکبار این جایزه رو کسب کرده است .
آل پاچینو 18 بار نامزد جایزه گلدن گلوب شده ولی فقط 4 بار این جایزه را کسب کرده است.
آل پاچینو 3 بار نمازد جایزه امی شده است و 2 بار هم این جایزه را دریافت کرده است.
در مجموع آل پاچینو در 57 اثر ایفای نقش کرده است.
