نقد و بررسی فیلم Barbie

• فیلم سینمایی, نقد و بررسی
• اکتبر 2, 2023

فیلم Barbie یکی از مهم‌ترین و مورد انتظارترین آثار سینمایی سال 2023 است.

این فیلم پس از انتشار توانست موفقیت هایی در زمینه فروش درون گیشه بدست بیاورد و یکی از پرفروشترین فیلم های سال 2023 لقب بگیرد.

یکی از دلایلی که باعث شد ما اسم این فیلم را زیاد بشنویم رقابت این فیلم با اوپنهایمر فیلم ساخته کریستوفر نولان است . این رقابت از پیش از اکران هر دو فیلم آغاز شد و تا بدین لحظه هم ادامه داشته است.

این فیلم به کارگردانی گرتا گرویگ و بر اساس فیلمنامه‌ای از او و نوآ بامباخ ساخته شده است.

این فیلم که بر اساس عروسک‌های باربی شرکت متل (Mattel) ساخته شده، اولین نمونه لایو اکشن باربی است. چرا که قبل از آن تنها انیمیشن‌های کامپیوتری از این کاراکتر ساخته شده بودند.

در این فیلم مارگو رابی در نقش باربی و رایان گاسلینگ به عنوان کن حضور دارند که شخصیت‌های اصلی هستند و در کنار این دو بازیگران مطرح دیگری مثل دوا لیپا، جان سینا و … نیز ایفای نقش کردند.

خلاصه داستان:

باربی و کن های زیادی درون باربی لند قرار دارند، اما باربی مورد نظر، مارگو رابی است. این باربی دچار یک بحران وجودی می‌شود و باید به دنیای واقعی برود و این عواقب بدی برای باربی لند به دنبال خواهد داشت.

گرتا گرویگ که زمانی نماد سینمای مستقل آمریکا به‌عنوان بازیگر و کارگردان بوده است، با ساخت این فیلم حضور خودش را در هالیوود قطعی میکند.

او برای ساخت باربی ۱۴۵ میلیون دلار هزینه کرد که البته خیلی راحت بعد از انتشار و تنها در دو روز توانست این مقدار پول را بدست بیاورد و به سوددهی هم برسد.

 قبل از نقد و توضیح مجدد در مورد داستان، کمی در مورد پیشینه این فیلم صحبت کنیم:

فیلم باربی در سپتامبر سال 2009 توسط یونیورسال پیکچرز تایید شده بود. اما توسعه و عرضه آن در سال 2014 با کمی تفاوت آغاز شد. حق پخش فیلم را سونی بدست آورد و تصمیم به اجرایی کردن این موضوع گرفت.

چندین بار کارگردان و نویسنده این فیلم در آن سال تغییر کرد. در ابتدا، آن هاتاوی و ایمی سومر برای ایفای نقش باربی انتخاب شدند که پس از گذشت چهار سال در سال 2018 حق انتشار این فیلم باز تغییر کرد و به برادران وارنر سپرده شد. با تصمیم جدی تر این شرکت، ابتدا گل گدوت برای این نقش انتخاب شد که توسط خود گل گدوت رد شد.

و در نهایت، یک سال بعد در سال 2019 مارگو رابی بازیگر نقش اصلی و رایان گاسلینگ در نقش کن برای ایفای نقش در این فیلم انتخاب شدند.

گرویگ به عنوان کارگردان و نویسنده مشترک با بامباخ در سال 2021 تایید شد و تصویر برداری در سال 2022 در انگلستان صورت گرفت.

تا الان بیش از یک و نیم میلیارد دلار فیلم Barbie فروش داشته است که پر فروش‌ترین فیلم سال 2023 محسوب میشود.

خب کمی عمیق تر به این داستان کلیشه ای در مورد باربی و اتفاقاتش نگاه کنیم:

باربی ها شغل های مختلفی دارند. البته شکل، قیافه، قد و وزن متفاوتی دارند. به صورت کلی افراد درون باربی لند به دو دسته تقسیم می‌شوند:

باربی ها:

که اداره و مدیریت تمام جامعه بر عهده آنهاست. درست فکر کردید کاملا می‌تونه فمنیستی باشه. به افراد گروه دوم اهمیت خاصی نمیدهند و بیشتر به خوش گذرانی بین خودشون مشغول هستند.

کن ها:

مرد های این سرزمین هستند که تنها خواستشون نزدیک شدن به باربی ها برای یک رابطه احساسی است و معمولا سعی میکنند در ساحل باربی لند این رابطه را برقرار کنند.

یک شب در مهمانی، باربی به صورت ناخودآگاه و ناگهانی به مرگش فکر میکند و دقیقا از فردای آن شب، مشکلاتی برایش بوجود میاد. از جمله:

بوی بد دهان، صافی کف پا و… .

برای راه حل این موضوع باید در دنیای واقعی به دنبال فردی بگردد که با او بازی میکند یا بهتر است بگوییم باید دنبال یک کودک باشد تا بتواند مشکلاتش را حل کند.

مدیر عامل متل که از این موضوع با خبر میشود، میخواهد باربی و کن را در دنیای واقعی پیدا کند و آنها را به دنیای خودشان بازگردانند.

باربی بعد از مدتی صاحب خودش، ساشا رو پیدا می‌کند. باربی که از کن جدا شده بود و پیش ساشا رفته بود، متوجه میشود اسباب بازی پیش ساشا نیست. در نتیجه تصمیم میگیرد قبل از این که مدیر عامل شرکت متل پیدایشان کند، به باربی لند برگردد.

اما کن زودتر از باربی به سرزمینشان برگشته بود و در همین حین باربی لند را از زن سالاری به مرد سالاری تغییر داده بود. که خب این موضوع هم خودش عجیب است.

بالاخره بعد از کلی درگیری درون باربی لند، باز هم فرماندهی به باربی بازگردانده میشود.

در نهایت، بعد از تمام این ماجراها، مارگو رابی تصمیم میگیرد به دنیای واقعی برود و مانند انسان های واقعی زندگی کند.

این فیلم بر خلاف محیط کودکانه ای که دارد، برای کودکان مناسب نیست، برعکس مناسب بزرگسالان و نوجوانان است. چرا که کودکان قادر به درک بسیاری از مفاهیم حیاتی مثل حق‌خواهی، برابری طلبی، آزادی اندیشه و عمل در کلام و دیالوگ شخصیت‌ها نیستند.

از این رو تماشای این فیلم برای نوجوانان پیشنهاد می‌شود. کلام بی پروا، مستقیم و حمله به ناعدالتی‌های جامعه نیازی به بازی و زیرسازی ندارد و کارگردان این کار را به منظور درک مستقیم نوجوانان انجام داده است.

همانطور که به وضوح مشاهده می‌شود، این فیلم بیشتر بر حقوق زنان مانور می‌دهد. کارگردان یک انسان را در قالب زنی خوشحال و فوق‌ العاده که هر روزش را عالی و با سرخوشی شروع می‌کند، نمایش می‌دهد. اما ناگهان از آن فردِ دور از درد، مشکل و آزار، یک انسان بالغ خوش فکر می‌سازد. انگار بدنی شکافته شده و موجودی جدید زاده شده و از میان آن بیرون آمده است.

Barbie طراحی صحنه‌ی مناسبی دارد. جلوه‌های بصری فیلم در برخی از سکانس‌ها می‌توانند خلاقانه و جذاب به نظر برسد. فیلم با اینکه استفاده‌ی زیادی از یک رنگ به‌خصوص می‌کند، طیف رنگی وسیعی را پوشش می‌دهد و از این نظر چشم‌نواز است.

از لحاظ اجرایی می‌توان آن را چند مرتبه ستایش کردT چون تیم سازنده حتی روی جزئیاتی مثل حرکت داده شدن باربی‌ها در باربی‌لند مانند حرکت داده شدن عروسک‌ها توسط بچه‌ها در دنیای واقعی هم فکر کرده است.

فیلم هیچ ثباتی ندارد. تک تک کاراکتر ها بی ثباتند و اصلا نمی‌دانند باید چه کار کنند. از شخصیت های اصلی گرفته تا فرعی و حتی روایت موضوعی فیلم هم به همین گونه است.

سکانس‌هایی که می‌توان برداشت‌های متفاوتی از لحن آن‌ها داشت، مورد خیانت قرار می‌گیرند. چون هر برداشتی که از یک سکانس مهم داشته باشید، با بخشی از فیلم جور درنمی‌آید. مثلا در ابتدای فیلم عملا یک تبلیغ چند دقیقه‌ای خوش‌ساخت با محوریت باربی داریم که نقش کلیدی این عروسک در تکامل دخترهای جهان را به تصویر می‌کشد.

داریم درباره‌ی سکانسی حرف می‌زنیم که با آن وارد جهان این فیلم سینمایی شدیم.

رایان گاسلینگ در نقش کن مورد هیچ توجهی قرار نگرفته است. کسی که درون تک تک فیلم هایش متفاوت عمل میکند، کارگردان اصلا نمی‌خواسته دیده شود به خاطر اینکه هدف اصلی این فیلم نشان دادن دنیایی با عقاید فمنیستی است.

فیلم Barbie در ادعاهایش و چند سکانس درست انگشت‌شمار، درباره‌ی این است که چه‌طور هم کِن و هم باربی اجازه‌ی زندگی دارند و می‌توانند همان‌طور باشند که دل‌شان می‌خواهد. اما فهرست متریال‌های مورد نیاز گرتا گرویگ او را مجبور کرده که هم از دخترها و هم از پسرهای داستانش، بدبخت‌ترین افراد را بسازد؛ پسرهایی ناتوان که فقط می‌توانند چرخ‌دهنده‌های نظام مردسالاری باشند و دخترهایی بیچاره که فریب دادن مردها را به‌عنوان مهم‌ترین سلاح دارند. که این مورد واقعا افتضاح است.

که در انتها میتوان گفت این فیلم را چند دسته از آدم ها میبینند:

1.افراد فمنیست که مانند گرتا گرویک فکر میکنند جواب تبعیض جنسیتی،تبعیض جنسیتی هست.

که خب برای این دسته از افراد که چشمان خود را بستند و فیلم را کاملا مناسب میبینند.

2.افرادی که سن کمتری دارند و به خاطر اسم فیلم، آن را میبینند که برای این افراد اصلا مناسب نیست .

3. افرادی که به خاطر بازیگران فیلم، آنرا می‌بینند که درون فیلم رایان گاسلینگ تا آخر، فقط یک کاریکاتور است و نمیتوان استعدادی را دید. پس برای این طیف از افراد هم مناسب نیست.

4.نمیدونم این گروه در کدوم دست قرار میگیرند ولی تیم ما توی این دسته است.

در پایان، اگر 2 ساعت وقت اضافه دارید توی روزتون، میتونید این فیلم رو ببنید.

(پ.ن: ولی اگه من جای شما بودم ترجیح میدادم به سقف نگاه کنم)